Σύντομα και συνοπτικά, θα καταθέσω δυο σκέψεις για το δύσμοιρο αυτό μάθημα και το κάκιστο αυτό εγχειρίδιο. Αρχικά πρέπει να σημειώσω πως η μη εξέτασή του πλέον στις πανελλαδικές λύνει τα χέρια των φιλολόγων. Συμπάσχω με όποιους συναδέλφους αναγκάζονται να διδάξουν αυτό το εγχειρίδιο. Ιδίως τους συναδέλφους στην Κύπρο, που το διδάσκουν και το εξετάζουν στις παγκύπριες εξετάσεις. Εκείνοι όμως έχουν δώσει και τη λύση.
Η κατάργηση της αποστήθισης.
Τα θέματα που τίθενται στις παγκύπριες εξετάσεις είναι υπόδειγμα επιστημονικής εργασίας. Δείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί τον τύπο των θεμάτων.
Οι Ελλαδίτες θεματοθέτες ας εντρυφήσουν στα της Κύπρου, για να δουν λύση στο πρόβλημα.
Για τη διδασκαλία του μαθήματος δυο λόγια. Είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, σε οικτρή αποτυχία οποιαδήποτε απόπειρα διδασκαλίας με έμφαση στη λεπτομέρεια, με εμμονή στην αποστήθιση, με επιμονή για παράδοση-εξέταση. Αυτό το μάθημα ή θα το μισήσει ο μαθητής, αν ακολουθηθούν οι μέθοδοι που μόλις ανέφερα, ή θα το αγαπήσει, αν αποβληθούν εντελώς οι αναχρονιστικές αυτές μέθοδοι από το σχολείο. Κι αν αντιμετωπιστεί το μάθημα με ευελιξία, τότε οι μαθητές θα εγκαταλείψουν την επίλυση των ασκήσεων μαθηματικών, τη μετάφραση των λατινικών, τη θεωρία της Φυσικής και θα ασχοληθούν με την ιστορία. Γιατί οι μαθητές θέλουν, διψούν να μάθουν τη σύγχρονη ιστορία. Οποιαδήποτε άλλη άποψη διαψεύδεται από την πραγματικότητα που βιώνουν όσοι διδάσκουν το μάθημα με σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους.
Για την ενίσχυση των φιλολόγων 